Bir akbaba ile bir çaylak konuşuyorlarmış. Akbaba “Hiç bir canlı benden daha iyi göremez.” demiş. “Çok uzaklardaki en küçük şeyleri bile görebilirim.”
Çaylak; “Öyle büyük konuşma!” demiş, “Senden daha iyi görenler de vardır.” Akbaba daha bir üstelemiş; “Ben yalan söylemem arkadaş, istersen isbat ederim.”
Gözle görülmeyecek kadar yükseklere uçmuşlar hemen. İnsanlar bile zar zor gözüküyormus.
Akbaba; “Şuraya bak!” demiş, “Yere serpilmiş buğday taneleri görüyorum. Var mısın inip bakmaya?”Ve hemen yere inmişler. Akbaba, buğday tanelerini göstermek için daha bir yaklaşmış… Meğer bir avcı, buğday tanelerini, kurduğu tuzağa yem olarak serpmiş. Akbaba, yiğitlik edeyim derken bu tuzağa düşmüş. Akbaba uzakları görme yeteneğinin zeki olmaktan daha önemli olmadığını geç de olsa anlamış.