Kral Çıplak Masalı Oku ve Dinle | Uzun Uyku Masalları

Kral Çıplak adlı bu masalımızda, uzun yıllar önce bir ülke­de, yeni elbiseler giyme­yi çok seven bir kral ya­şarmış. Sık sık değiştirdiği elbiselerini halkına göstermekten büyük zevk alırmış, Binlerce takım elbisesi oldu­ğu halde, yine de durmadan yeni elbiseler diktirir, ülkenin hâzinesini bu yolda harcarmış. Çünkü onun için yeni bir elbise, ülkesinden ve halkın­dan daha önemliymiş.

Bir gün bu kralın ülkesine iki sahtekâr gelmiş. Biraz araştırma ya­pınca, kralın yeni elbiselere olan düşkünlüğünü öğrenmişler. Kendile­rini dokuma ustası ve aynı zaman­da terzi olarak tanıtan bu adamlar, bir hana yerleşmişler. Söylediklerine göre dünyanın en ince ve en güzel kumaşlarını dokurlarmış, dokudukla­rı kumaşlardaki renk ve desenlerin ise bir eşi daha yokmuş. Ancak, dokudukları kumaşları aptal olanlar gö­remezlermiş.

Söylenenleri kısa zamanda duyan kral, bu iki adamı sarayına çağırtmış. Kralın ikna edilmesi uzun sürmemiş tabi ki. Kral, kendi kendi­ne; “Bu elbiseler tam da bana gö­re” diye düşünmüş. Öyle ya! Elbise­ler sayesinde, çevresindeki aptal in­sanları da anlamış olacakmış.

Hemen anlaşma yapmışlar. Kraldan, kumaş ve diğer malzeme­ler için binlerce altın alan iki sahte­kâr çalışmaya başlamış. Olmayan malzemelerden olmayan bir tez­gâh yapmışlar hemen, Sonra da ol­mayan iplikleri dokumaya başla­mışlar. Harıl harıl çalışıyorlarmış görü­nürde. Ancak dokumacıların var dediği ipek iplikleri ve altın işlemele­ri gören yokmuş. Hiç kimse aptal damgası yemeyi göze alıp da, bu­nu söylemeye cesaret edemiyormuş. Kral da dahil, gören herkes; “Aaaa! Ne kadar güzel bir kumaş bu böyle” diyormuş. Her gün yeni ihtiyaçlar belirleyen dokumacılar, kraldan durmadan altın istiyorlar­mış. Öyle ki bu elbiseler yüzünden hazine, boşalmak üzereymiş.

Günler sonra iki sahtekâr, do­kuma işleminin bittiğini ve elbiseyi dikmeye başladıklarını söylemişler. Olmayan iğnelere, olmayan ip­likler takılıyor, olmayan kumaşlar­dan olmayan bir elbise dikiliyormuş.

Kral; “Aptal olduğum düşünülmesin” diyerek, hiç bir şey göre­mediğini söylemiyormuş. Vezirler ve diğer saray çalışanları da şöyle dü­şünüyormuş; “Eğer kumaşları göre­miyoruz dersek, aptal olduğumuz anlaşılır ve hiç bir kral da aptal birisini sarayında barındırmaz.”

Bütün saray halkı, olmayan kumaşı öve öve bitiremiyormuş. Ap­tallıkları anlaşılmasın diye; “Aman Tanrım!” diyorlarmış. “Ne kadar da güzel renkleri var. Ya şu dokuma ve desenlere ne demeli? Bu ku­maşın dünyada bir eşi daha ola­maz!”
Nihayet prova işlemlerine başlanmış. Kral, iki sahtekâr tarafın­dan soyunduruluyor ve gerçekte ol­mayan elbiseler giyindiriliyormuş. Kralın şüphelerini gidermek için de durmadan şöyle diyorlarmış; “Ap­tallar elbiselerinizi göremiyecekleri için sizi çıplak sanacaklar. Siz buna sakın aldırmayın. Siz çok akıllı bir kral olduğunuz için, elbi­seleri rahatlıkla görüyorsunuz.”

Kral bu sözler karşısında bo­zuntuya vermiyor; “Evet, evet!” di­yormuş. “Gerçekten elbiseler çok güzel oldu.”
Sonunda iki sahtekâr, elbise­nin tamam olduğunu söylemiş. Kral elbiseyi bayram töreninde giyip halkına da göstermek istiyormuş. Bayram günü gelip çatmış. Sabah erkenden iki sahtekâr kralı soyun­durmuş.

Olmayan elbiseleri giyindirir gibi yaparken; “Üzerinizde çok güzel durdu. Size çok yakıştı.” diyorlarmış. Kral kendisini çıplak olarak görüyor, ama bunu bir türlü söyleyemiyormuş. Sarayda ki hiç kimse de bunu söyleme cesaretini kendinde bulamıyormuş. Herkes; “Aptallığım anlaşılmasın” diye düşünüyormuş.

Böylece kral, çıplak olarak yürümüş tören alanına. Üzerinde elbise varmış gibi yürüyor, yeni elbisesinin ne kadar güzel olduğunu göstermek isteyen bir eda takınıyormuş.

Kralın çıplak olduğunu gören halk, elbiselerin aptallar tarafından görülemediği yalanına inandırıldıkları ve biraz da korktukları için kralı alkışlıyormuş. Tören alanındaki herkes, kralın üstündeki elbiselerin çok güzel olduğunu söylüyormuş.

Birden, kalabalığın arasından küçük bir çocuk fırlamış ortaya. Parmağıyla kralı gösterip; “Kral çıplak! Kral çıplak!” diye bağırmaya başlamış. Hiç bir çıkarı ve hesabı olmayan çocuğun sözlerini duyan herkes, birbirine aynı sözleri söylemeye başlamış.

“Kral çıplak! Kral çıplak!” sözleri, gittikçe artan bir dalga halinde bütün topluluğun ağzında tekrarlanıp duruyormuş.

Gösteriş düşkünü kral, büyük bir oyuna geldiğini anlamış ve aceleyle üzerine bir şeyler örtüp saraya kaçmış. Adamlarına emir vererek iki sahtekârı her tarafta aratmış, Ama onlar ülkeyi çoktan terk ettikleri için bulunamamışlar.

Kral daha sonra, kendisine yağ çekmek için iki yüzlü davranan vezirlerini görevden almış. Bundan sonra halkı için çalışacağına söz vererek gereksiz yere elbise diktirmekten vazgeçmiş.

İçinde kral olan tüm masalları görmek için BURAYA TIKLA